KIR SAATİ

/sadeleşip de geldimdi kendimden sana
tanelerimi kuşanıp gidebilirim/

kumu savur uruğu aynalara
ihlal et içinin sınırlarını
kekik kokularını üzmeden ama

kapı önleri
kadınlar
mahalle ağızları
dağdan yuvarlanan taş
toprağa yürüyen kök
hepsi ne kadar dahil bak akışa
herşey ne kadar yolunda
akıl olmasa

/aradan vaktiyle sayfa çektik diye mi
kopuyor bir yerlerimiz hiç yazılmadan/

yaşamı öldüğüne ikna edebilirim
telaşsız, alelâde
sokaklar, kaldırımlar
en fazla sizler kadar
birkaç zaman önce ölmüş olabilirim


Betül AKDAĞ

KARANLIK ŞİİR

ağaç yıkılmayagörsün
uçarmış gölge
bulutlar yirmi üçü vurduğu zaman
ölü bir kuş gibi cıvıldar seni
mırıltıdan esvaplar biçer gece
ister ki üstüne tıpatıp uysun
iştiha düşer makasın parlayan arsız yüzüne

...

çocukları öldürmenin
hiç değilse bir saati olmalı
yine ansızın devrildi gece üstüme



Betül AKDAĞ