ağaç yıkılmayagörsün
uçarmış gölge
bulutlar yirmi üçü vurduğu zaman
ölü bir kuş gibi cıvıldar seni
mırıltıdan esvaplar biçer gece
ister ki üstüne tıpatıp uysun
iştiha düşer makasın parlayan arsız yüzüne
...
çocukları öldürmenin
hiç değilse bir saati olmalı
yine ansızın devrildi gece üstüme
Betül AKDAĞ
No comments:
Post a Comment